De media (met televisieprogramma’s voorop) hebben de neiging om BDSM neer te zetten als raar, extreem, liefdeloos en gevaarlijk. Waar de overgrote meerderheid van de BDSM’ers zich vooral bezighoudt met bondage en spanking, tonen de media liever de man die zich in een tapijt laat rollen om aldus trampling te ondergaan, de volwassenen in kinderbedjes met luiers aan en de sierlijk opgetuigde raspaardjes” die aan pony play doen. Allemaal niks mis mee en heel creatief, maar het geeft geen goed beeld van de doorsnee van de BDSM.
Commercieel
Een belangrijke reden van het scheve beeld dat er op televisie (en elders) getoond wordt van BDSM is dat bijna altijd de woordvoerders óf seksuologen zijn die vaak zelf nauwelijks gevoel voor BDSM hebben óf commerciële meesteressen. Niet zo vreemd, want de gewone man en vrouw die enthousiast aan BDSM doen, kunnen dat onmogelijk vrijuit vertellen op televisie. Familie (kinderen, ouders), vrienden, werkkring en andere sociale groepen kunnen er nog altijd niet goed mee overweg. BDSM is een taboe en blijft dat vooralsnog.
De commerciële meesteres komt eigenlijk altijd met hetzelfde praatje op de proppen. Ze domineert uiteraard vooral mannen en naar haar zeggen zijn die mannen heel vaak dominant in het dagelijkse leven (het lijkt wel of al die bezoekers van commerciële meesteressen directeuren van grote bedrijven zijn) en vinden het fijn om af en toe eens goed onderdanig te zijn. En meestal komt daar ook geen seks bij kijken. De commerciële meesteres suggereert elke keer weer dat BDSM niets met seks te maken heeft.